Het Nederlandse burgerlijk recht is in 1992 grondig herzien door de invoering van het ‘Nieuwe Burgerlijk Wetboek’ (NBW). In het nieuwe Burgerlijke wetboek zijn diverse veranderingen in het recht, die in de rechtspraak vorm gekregen hadden, in de wet gecodificeerd.

Redelijkheid en billijkheid

Veel wettelijke regels hebben hierbij een meer ‘open’ karakter gekregen, in tegenstelling tot de stricte en formele wetsinterpretatie van het ‘oude’ BW (legisme). Een voorbeeld van deze ontwikkeling zien we bij voorbeeld bij de ruimere toepassing van de onrechtmatige daad, zoals die zich sinds het begin van de 20e eeuw ontwikkelde.

Het Nederlandse Burgerlijk Wetboek is doordesemd met het begrip ‘redelijkheid en billijkheid’ en ‘goede trouw’. Bij de toepassing van de wet wordt meer rekening gehouden met de concrete omstandigheden van het geval, waardoor de rechter meer ruimte heeft voor een flexibele toepassing van de wet, voor zover de wet die ruimte biedt.

Modernisering van de Nederlandse wet

De Nederlandse wet is door de invoering van het NBW gemoderniseerd. Ook is hierbij de gelaagde structuur van het Nederlandse Burgerlijk Wetboek ingevoerd. Sommige onderdelen – met name de benoemde contracten – zijn pas later meegenomen in dit moderniseringsproces. Zo is de wettelijke regeling van de aannemingsovereenkomst pas in 2004 in Boek 7 BW opgenomen. De oude, nog niet gemoderniseerde regelingen van benoemde contracten staan nog in Boek 7A BW, de rommelzolder van het Nederlandse Burgerlijk Wetboek.