Een apart en belangrijk onderdeel binnen het Nederlandse arbeidsrecht is het ontslagrecht.

Enerzijds geeft het arbeidsrecht regels voor de duur van de arbeidsovereenkomst. De wetgever probeert flexibele arbeidsovereenkomsten zoals nulurencontracten en de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd in te perken. De wet geeft er de voorkeur aan, dat de werkgever mensen in dienst neemt op basis van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd.

Voor de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd en de verlenging van de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd gelden in het Nederlandse arbeidsrecht aparte regels, waarmee de werknemer beschermd wordt tegen ontslag. 

De Nederlandse arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd kent ook een regime van ontslagbescherming. Ontslag is alleen mogelijk na een ontslagvergunning van het UWV of via de Kantonrechter. Aan de opzegging van de arbeidsovereenkomst stelt de wet bepaalde eisen.

In 2015 is het Nederlandse ontslagrecht versoepeld. Er is een gestandaardiseerde ontslagvergoeding in de wet opgenomen, de zogeheten transitievergoeding, waar de werknemer in ieder geval aanspraak op heeft als de arbeidsovereenkomst op initiatief van de werkgever tot een einde komt.

Naast de transitievergoeding kan in sommige gevallen nog een aanvullende billijke vergoeding worden toegekend.